فرآیند زباله سوزی با تحویل سوخت به واحد آغاز می شود زباله توسط کامیونهای جمع آوری به تأسیسات مدیریت و احتمالاً تفکیک زباله تحویل می شود.
برای جلوگیری از آلودگی زیست محیطی، تفکیک زباله می بایست در شرایط کنترل شده انجام گیرد مواد قابل بازیافت ممکن است در این مرحله برداشته شوند؛ اگرچه مواد فلزی اغلب بعد از احتراق بازیافت میشوند.

تغذیه زباله سوزهای قدیمی بصورت یکجا و بطور دستی انجام می گرفت طراحی این زباله سوزها بر مبنای استفاده از شبکه های مسطح بود که منجر به سوختن نه چندان کامل زباله و گازهای حاصل از احتراق می شد. در واحدهای توده سوزی جدید، به کارگیری سیستم تغذیه پیوسته همراه با توسعه شبکه های رفت و برگشتی شیبدار، همین طور توزیع بهتر هوای اولیه اصلاح فرایند احتراق و در نتیجه بهبود قابل توجه عملکرد سیستم توده سوزی را به دنبال داشته است. در واحدهای بزرگ توده سوزی زباله جامد شهری، تغذيه توسط یک جرثقیل سقفی با پل متحرک و یک چنگک انجام می شود.

• روش متداول تصفیه حرارتی زباله، سوزاندن مستقیم آن در یک محفظه احتراق کوره با شبکه مخصوص فرآیندی که اغلب توده سوزی نامیده می شود.
• روش دیگر استفاده از سیستم احتراق بستر شناور است. از آنجایی که چنین سیستمی برای سوزاندن سوختهای همگن مناسب است. زباله جامد شهری قبل از استفاده در این سیستم نیازمند پردازش و تبدیل به سوخت مشتق از زباله، است.
• روش دیگر استفاده از کوره دوّار است از کوره های دوار معمولا برای سوزاندن زباله با ارزش حرارتی پایین و یا زباله خطرناک استفاده میشود.

گازهای حاصل از احتراق زباله که حامل انرژی آزاد شده در کوره می باشند، می بایست قبل از ورود به سیستم کنترل آلودگی هوا سرد شوند.

برای آن که گازهای حاصل از احتراق یک واحد زباله سوزی بتوانند به اتمسفر رها شوند، باید به حد کافی تمیز شوند گازهای حاصل از احتراق زباله جامد شهری، علاوه بر ذرات غیر قابل سوختن (خاکستر معلق)، محتوی گازهای آلاینده و همین طور آلاینده های آلی و فلزات سنگین می باشند.
به منظور حذف و یا کاهش غلظت آلاینده ها در گازهای حاصل از احتراق و رساندن آنها به مقادیر مجاز الزام شده در استانداردهای زیست محیطی، قبل از تخلیه به اتمسفر از طریق دودکش، همه زباله سوزهای جدید مجهز به سیستم های کنترل آلودگی هوا یا تصفیه گازها می باشند.